यो जिन्दगीले कहाँ पुर्‍यायो…हिजाे त्यस्ताे, अाज यस्ताे !

भिडियो हेर्न तलको बक्स भित्र क्लिक गर्नुहोस

Loading...

रामकृष्ण ढकालले फरक फरक समयमा गाएका यी दुई गीत कसैको जीवनमा एकै पटक मिल्छ भने त्यो संयोगमात्र होला । तर यस्तैभएको छ । कलाकार लक्ष्मी रानामगरको जीवनमा ।

आजभन्दा २० बर्ष पहिले नेपाली टेलिश्रृंखला एक साँझ, बाचा बिर्सेको छैनमा अभिनय गरेर दर्शकको माया बटुलेकी उनी अहिले भने जीवनको लागि सहयोगको याचना गरिरहेकी छिन् । वीर अस्पतालको इमरजेन्सीमा बेड नं १ मा उनलाई भेट्न सकिन्छ जहाँ उनी मृत्युसँग युद्ध गरीरहेकी छन् । उनको साथमा न त कोही आफन्त छन् न त उपचार गर्ने खर्च नै । तर पनि जीवनदेखि हार मानेकी छैनन् ।

.

टेलिश्रृंखलामा अभिनयबाट चर्चा कमाएकी उनी नृत्यमा पनि त्यति नै अब्बल थिइन् । नेपालमा मात्र होइन जापान, कोरिया, भारत, स्वीजरल्याण्ड लगायतका देशमा पुगेर आफ्नो कला देखाइन् । उनले यो समयमा आफ्नो कला देखाएर विदेशमा बसेका नेपालीहरुको मायाको पनि कमाइन् ।



मंगलबार विहान म र जुनु घर्तीमगर तीनै चर्चित नृत्यांगना र नायिकालाई खोज्दै कलंकीस्थित मगरसंघको कार्यलयमा पुग्यौँ । तर, त्यहाँ पुग्दा कार्यलयमा ताला लगाइएको थियो । छेउमा रहेको किराना पसलमा सोध्दा ती दिदीले भनिन् । लक्ष्मी जी त अस्पताल जानु भएको छ ।



हामी उनलाई खोज्दै वीर अस्पताल पुग्दा इमरजेन्सीको १ नं बेडमा फेला पार्यौँ । उनलाई देख्दा लाग्दैनथ्यो यी कुनै समयमा निकै चर्चित रहेकी लक्ष्मी राना मगर नै हुन् ।

.

‘हजुर नै हो नि लक्ष्मी रानामगर’ भन्दा उनले अनुहार केही उज्यालो बनाउँदै टाउको मात्र हल्लाइन् ।



उनीसँग कुराकानी सुरु गर्दा लागेको थियो बोल्न सक्दिनन् होला अथवा बोल्न मान्दिनन् । तर म नै गलत सावित भए ।

फिल्म क्षेत्र पछि उनले नृत्य क्षेत्रलाई नै प्राथमिकता दिने निधो गरिन् । यहीबाट नै जीवनको फरक यात्रा सुरु भयो उनको । ‘फिल्मा खेले तर यो क्षेत्रमन परेन त्यही भएर कला क्षेत्रकै फरक क्षेत्र रोजे, नृत्य । मलाई सबै भन्दा खुशी नाच्दा हुन्छ । ’

उनलाई विगतको बारेमा सोध्दा उनी अलि भावुक भइन् । झण्डै दुई दशकअघिको कुरा सम्झदै उनले भनिन् ‘म सानीनै थिएँ । भारतका कलाकार नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठानमा आएका थिए । मलाई पनि नाच्न भनिएको थियो । त्यो दिन नाचेपछि मैले कहिल्यै फर्केर हेर्नु परेन ।’

.

तर त्यसबीचमा संघर्ष गर्दा धेरै दुःखकष्ट पनि बेहोर्नुपर्यो । उनी करिब १० बर्षको अमेरको हुँदा नै आमाबुबा गुमाइन् । त्यहीबेला उनी र उनी भन्दा तीन बर्षले सानो भाइ थिए । आमाबुबापछि बज्यैपनि त्यही बर्षमा गुमाउन पर्यो ।

यति भन्दा उनका आँखा रसाइ सकेका थिए । केहि समय पहिला देखिएको उनको अनुहारको उज्यालोमा एकाएक आमाबुबाको सम्झनाको बादलले घेर्न पुग्यो ।



आमाबुबा गुमाएपछि उनले आफ्नो भाइलाई बोकेर वीरगन्ज हिँडिन् । जब कि काठमाडौको क्षेत्रपाटीमा उनको घर थियो । उनको बुबाको हिस्साको । तर उनले त्यो सबै छाडेर वीरगन्ज ठूलो हजुरबुबाको घर गएर बसिन् । त्यह उनले पढिन् । काठमाडौको परोपकार स्कुलमा ४ कक्षा पढेकी लक्ष्मीलाई विरगन्जको नेपाल राष्ट्रिय विद्यापिठमा कक्षा ६मा भर्ना गरिदियो । त्यहि एसएसलीसम्म पढिनन् ।

.

एसएसलसी पास गरेपछि पुनः भाइलाई लिएर उनी काठमाडौ फर्किइन् । भाइलाई पनि काठमाडौमा नै एसएलसीसम्म पढाइन् र आफु पद्यमकन्यामा भर्ना भइन् ।
उनले एसएलसी १६ बर्षमा पास गरेकी थिइन् । यहि समयमा नै हो उनले करिश्मामानन्धरसँग मनकामना फिल्ममा अभिनय गर्ने मौका पाइन् । तर उनलाई यो क्षेत्र मन परेन ।

.

फिल्म क्षेत्र पछि उनले नृत्य क्षेत्रलाई नै प्राथमिकता दिने निधो गरिन् । यहीबाट नै जीवनको फरक यात्रा सुरु भयो उनको । ‘फिल्मा खेले तर यो क्षेत्रमन परेन त्यही भएर कला क्षेत्रकै फरक क्षेत्र रोजे, नृत्य । मलाई सबै भन्दा खुशी नाच्दा हुन्छ । ’



नृत्यलाई अघि बढाउँदै जाँदा नेपाल टेलीभिजनबाट प्रसारित हुने टेलिश्रृंखला एक साँझमा प्रमुख भूमिका निभाउने अवसर पाइन् । यो ‘थ्याक्स मिस्ट ग्ल्याड’को नेपाली रुपान्तरण हो । ठूलो पर्दा मन नपरे पनि सानो पर्दाको अभिनयबाट उनी सन्तुष्ट भएको उनको भनाई ।

.

छुट्दा जुना जीले हातमा पाँच हजार राखिदिइन् र हरेक महिना पाँच हजार दिने बचन पनि वचन दिइन् । दुवै एकअर्कालाई अंकमाल गरे । त्यो दृश्य सारै आत्मीय थियो ।

नृत्य र अभिनयसँगै उनले पढाइलाई पनि निरन्तर जारी राखिन् । उनले स्नातकसम्मको पढाइ पूरा गरेकी छिन् । उनको जीवन सकारात्मक दिशामा नै अघि बढिरहेको थियो । स्टेज सोको लागि विभिन्न देश जाने आउने काम निरन्तर चलेको थियो । यसबाट आम्दानी पनि राम्रो थियो ।

कान्छो भाईले विवाह गरेर घरबार बसाउँदा उनले भने करियरमा नै ध्यान केन्द्रीत गरिन् । विवाहपछि भाई अलग बस्न थाल्यो । तर, एसएलसीसम्म मात्र पढेको भाईको परिवारलाई हेर्ने काम पनि लक्ष्मी कै थियो । भाग्यको खेल, भाइपनि आज भन्दा ६ बर्ष पहिला बित्यो ।



भाइ बित्नु भन्दा पहिला नै लक्ष्मीलाई रोगले च्यापि सकेको थियो । ११ बर्षअघि जापानमा स्टेज सो गर्न गएको समयमा उनी विरामी परिन् । त्यहीँ चेकजाँच गराउँदा मृगौला फेल भएका देखियो ।

.

आजसम्म उनको उपचार चलिरहेको छ । उनी भन्छिन्, ‘मसँग भएको नगद र काठमाडौको एक घर र अन्य ठाँउमा भएका साना तिना जग्गा बेचेर उपचार गरिरहेको छु । भएका सम्पत्ति सबै सके यो ११ बर्षमा ।’



आफूसँग भएको घर र अन्य सम्पत्ति सकेपछि उनी सरिन् कालोपुलमा भाडाको कोठामा । जसो तसो उपचार र भाडा तिरेकि नै थिइन् । तर उपचार लामो चलेपछि उनको भाडा तिर्न सक्ने अवस्था भएन । घरबेटीले सामान सडकमा राखेर दियो । त्यसपछि शुरु भयो सडकको बास ।



यही बीचमा कलाकारहरुले उनलाई व्यक्तिगत रुपमा सहयोग पनि गरे । तर उनको दुःखका दिन पार लागेन । त्यो अझै जारी छ ।

.

उनी भन्छिन, ‘दिन ओरालो लागेपछि कसैले पनि हेर्दो रहेनछ । बुहारी छ, भदा पनि छन् वीरगञ्जमा । उनीहरु एक दुई पटक आए । एकपटक म मर्छ भनेर बोलाउनु प¥यो । मेरो हेरचाह गर्ने फुर्सद उनीहरुलाई छैन । मसंग जब सबै कुरा थियो, त्यतिबेला सबै आउँथे । अहिले जब सडकको बास भएको छ, हेर्ने कोही छैन । दुनियाँ स्वार्थी न हो ।’

दुःखका बीच पनि उनी घरी–घरी हाँस्छन् । भन्छिन्, ‘एक्लै बस्दा बस्दा वाक्क भयो । तपाईहरु जस्ता भेटे हाँस्न मनलाग्छ ।’

.

उनको अहिले ओत लाग्ने छानो बनेको छ कंलकीमा रहेको मगरसंघको भवन र सारै अस्वस्थ हुँदा जीवन दान दिने वीर अस्पताल र त्यहाँका डाक्टर ।



अस्पतालको शैय्यामा रहे पनि नृत्यप्रतिको मोह भंग भएको छैन । भन्छिन् ‘यो ११ बर्ष मेरो ग्याप भयो । म अझै ठिक भएर नाच्ने छु ।’



उनलाई भेटन् आउने मान्छे बिरलै हुन्छन् । उनीसंग कुराको बिटमारी सक्दासम्म एक जना दिदीले उनको लागि एक यूनिट रगत ल्याएर उनको अगाडि राखिदिइन् ।

.

रगत पुगाउनु पर्ने माथि रहेछ । जुनाजीले त्यो रगत पुगाइ दिइन् ।



छुट्दा जुना जीले हातमा पाँच हजार राखिदिइन् र हरेक महिना पाँच हजार दिने बचन पनि वचन दिइन् । दुवै एकअर्कालाई अंकमाल गरे । त्यो दृश्य सारै आत्मीय थियो ।

जुनाजीको मोवाइलमा मैले लक्ष्मीको पहिलाको तस्बीर हेरेको थिएँ । अस्पतालबाट उनीसँग बिदाभएर हिडेपछि उनको अहिलेको अवस्था र त्यो पहिलाको तस्बीर मेरो आँखामा नाचिरह्यो ।

साभार :- रातो पाटि बाट

Loading...